Syndrom DDA, czyli kilka słów o tym, jak doświadczenia z dzieciństwa rzutują na nasze życie
Syndrom DDA, czyli Dorosłych Dzieci Alkoholików to problem osób pochodzących z rodzin alkoholowych. Szereg zachowań dysfunkcyjnych, problemów, zaburzeń osobowości ma swoje źródło w doświadczeniach z dzieciństwa. Jak dorastanie z pijącym rodzicem może wpłynąć na dojrzałe życie? Niniejszy wpis porusza najważniejsze kwestie na temat syndromu DDA.
Czym jest Syndrom DDA?
DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików stanowi określenie dzieci pochodzących z domów, w których panował problem alkoholowy. DDA są przyzwyczajeni do wizji alkoholu jako centralnego problemu w domu rodzinnym. Wielu z ich nie miało możliwości normatywnego rozwoju, ponieważ musiało niejako walczyć o przetrwanie. W związku z tym DDA często mają poczucie, że nigdy nie byli dziećmi.
Doświadczenia DDA
Dzieci z rodzin z zaburzeniami alkoholowymi mogą przyjmować różne role odbiegające od właściwych dla ich wieku. Specjaliści wyróżniają dwie zasadnicze postawy wśród osób z DDA. Są to:
- Bohater rodzinny – przejmuje rolę rodzica i wzoru do naśladowania dla rodzeństwa i odczuwa dużą presję w związku z tą sytuacją,
- Niewidzialne dziecko – charakterystycznym dla tej roli jest uciekanie w świat własnych wyobrażeń, izolowanie się od rówieśników oraz rodziców, częsty płacz czy problemy z moczeniem się.
Dzieci alkoholików przyjmują pewne postawy, zachowania i mechanizmy obronne, które pomagają im „przystosować” się do problemu i funkcjonować w rodzinie dysfunkcyjnej. Jednak te cechy przystosowawcze w dorosłym życiu przejawiają się jako trudności i problemy psychologiczne. Jest to przede wszystkim zaniżone poczucie własnej wartości, krytycyzm wobec siebie, poczucie, że nie zasługuje się na miłość, jest się gorszym od innych. DDA bardzo często potrzebują kontrolować siebie i swoich bliskich, żeby czuć się bezpiecznie, lubią funkcjonować w schematach, boją się zmian. Nieustannie towarzyszy im strach, wstyd, poczucie winy. Jako mechanizm obronny traktują także kłamstwo, lojalność, unikanie sytuacji konfliktowych.
DDA a terapia – czy warto się na nią zgłosić?
W wielu przypadkach cechy i zachowania DDA uniemożliwiają zbudowanie relacji, blokują rozwój zawodowy, powodują trudności rodzinne, dlatego warto podjąć terapię. W poradni psychologicznej osoba z tym zaburzeniem ma szansę przeanalizować historię swojego dzieciństwa oraz podjąć próbę złagodzenia traum pochodzących z tego okresu, porzucić przyjęte mechanizmy, dowiedzieć się więcej o sobie. Obecnie dostępnych jest wiele form wsparcia – osoba z DDA może skorzystać zarówno z terapii indywidualnej, jak i grupowej.
Related Posts
Profilaktyka wad postawy u dzieci. Porady fizjoterapeuty.
Nie da się ukryć, że nasze dzieci coraz więcej czasu spędzają podczas...
Podróż dookoła seksu- wywiad z naszą seksuolożką mgr Sylwią Jarosz
mgr Sylwia Jarosz - psycholożka, seksuolożka, wykładowczyni na Uniwersytecie...