Onanizm dziecięcy – jak zmierzyć się z problemem?
Dezorientacja, wstyd, zakłopotanie… – między innymi takie emocje towarzyszą rodzicom, którzy zauważają, że ich pociecha się onanizuje. Zadają sobie wtedy pytania: jak i czy w ogóle reagować? Czy to normalne? Poczekać aż dziecko samo przestanie, czy przerwać? Tego typu dylematy są normalne, dlatego warto zdobyć wiedzę, jak postępować w przypadku onanizmu u dziecka.
Onanizm u dziecka. Czym właściwie jest?
Masturbacja to osiąganie przyjemności poprzez pobudzanie swoich narządów płciowych. Jest naturalnym przejawem dziecięcej seksualności. Może pojawić się już u półrocznych maluchów, choć najczęściej jest obserwowana u dzieci w wieku przedszkolnym.
Przyczyny i rodzaje masturbacji
Jako że dziecko jest istotą seksualną, poprzez dotyk poznaje swoje ciało i jego reakcje na poszczególne działania. Onanizm u dziecka można podzielić na trzy rodzaje:
– masturbacja rozwojowa – najczęściej spotykana. Cechuje ją powtarzalność czynności (regularne ocieranie się o przedmioty/dotykanie miejsc intymnych) w celu osiągnięcia przyjemności,
– masturbacja eksperymentalna – dziecko zaczyna eksperymentować i wprowadzać różne przedmioty w otwory swojego ciała, co może je okaleczać i stwarzać niebezpieczeństwo,
– masturbacja instrumentalna – służy do zaspokojenia potrzeby innej niż seksualna, np. chęć zwrócenia na siebie uwagi, stres, nuda, smutek.
Jak reagować?
Przy nakryciu dziecka na onanizmie lub w sytuacji, gdy dziecko po prostu masturbuje się przy rodzicach, najważniejsze jest zachowanie spokoju. Nie należy reagować gwałtownie – krzyczeć, karać, czy na siłę odciągać dziecko od wykonywanej czynności. Warto, by reakcja rodzica nie wzbudzała w dziecku wstydu i poczucia winy, ponieważ może to skutkować kojarzeniem przyjemności z czymś złym, a stąd w przyszłości krótka droga do zaburzeń seksualnych.
Prawidłową reakcją jest obserwacja, a gdy masturbacja wydaje się być eksperymentalna lub instrumentalna – spokojna rozmowa i wytłumaczenie, że niektóre czynności mogą być dla dziecka niebezpieczne. Jednak gdy sprawa wymyka się spod kontroli, warto udać się do specjalisty, by zasięgnąć jego porady.
Kiedy do specjalisty?
Wizyta u seksuologa jest niezbędna, gdy nie jesteśmy w stanie sami poradzić sobie z problemem i w naszym odczuciu onanizm dziecka wykracza poza normy, tzn. staje się długotrwały, kompulsywny, dziecko nadużywa go, gdy np. nie radzi sobie z emocjami. Również wtedy, kiedy pociecha nie potrafi zapanować nad potrzebą onanizmu i dotykania się w miejscach publicznych. Seksuolog oceni sytuację i pomoże rozwiązać problem.
Masturbacja dziecięca w większości przypadków jest normalną, naturalną fazą i nie wymaga zdecydowanych reakcji. Zawsze jednak warto obserwować swoje dziecko, by nie przegapić momentu, gdy potrzebna będzie interwencja specjalisty.
Related Posts
Pierwsza miłość. Jakich emocji doświadcza zakochany nastolatek?
Obserwacje psychologów wskazują, że na pierwsze porywy serca wcale nie czeka...
Dziecięca masturbacja. Czy to normalne?
Budzi niepokój rodzica, niekiedy lęk i zażenowanie. Choć masturbacja dziecięca w...