
Onanizm dziecięcy – jak zmierzyć się z problemem?
Dezorientacja, wstyd, zakłopotanie… – między innymi takie emocje towarzyszą rodzicom, którzy zauważają, że ich pociecha się onanizuje. Zadają sobie wtedy pytania: jak i czy w ogóle reagować? Czy to normalne? Poczekać aż dziecko samo przestanie, czy przerwać? Tego typu dylematy są normalne, dlatego warto zdobyć wiedzę, jak postępować w przypadku onanizmu u dziecka.
Onanizm u dziecka. Czym właściwie jest?
Masturbacja to osiąganie przyjemności poprzez pobudzanie swoich narządów płciowych. Jest naturalnym przejawem dziecięcej seksualności. Może pojawić się już u półrocznych maluchów, choć najczęściej jest obserwowana u dzieci w wieku przedszkolnym.
Przyczyny i rodzaje masturbacji
Jako że dziecko jest istotą seksualną, poprzez dotyk poznaje swoje ciało i jego reakcje na poszczególne działania. Onanizm u dziecka można podzielić na trzy rodzaje:
– masturbacja rozwojowa – najczęściej spotykana. Cechuje ją powtarzalność czynności (regularne ocieranie się o przedmioty/dotykanie miejsc intymnych) w celu osiągnięcia przyjemności,
– masturbacja eksperymentalna – dziecko zaczyna eksperymentować i wprowadzać różne przedmioty w otwory swojego ciała, co może je okaleczać i stwarzać niebezpieczeństwo,
– masturbacja instrumentalna – służy do zaspokojenia potrzeby innej niż seksualna, np. chęć zwrócenia na siebie uwagi, stres, nuda, smutek.
Jak reagować?
Przy nakryciu dziecka na onanizmie lub w sytuacji, gdy dziecko po prostu masturbuje się przy rodzicach, najważniejsze jest zachowanie spokoju. Nie należy reagować gwałtownie – krzyczeć, karać, czy na siłę odciągać dziecko od wykonywanej czynności. Warto, by reakcja rodzica nie wzbudzała w dziecku wstydu i poczucia winy, ponieważ może to skutkować kojarzeniem przyjemności z czymś złym, a stąd w przyszłości krótka droga do zaburzeń seksualnych.
Prawidłową reakcją jest obserwacja, a gdy masturbacja wydaje się być eksperymentalna lub instrumentalna – spokojna rozmowa i wytłumaczenie, że niektóre czynności mogą być dla dziecka niebezpieczne. Jednak gdy sprawa wymyka się spod kontroli, warto udać się do specjalisty, by zasięgnąć jego porady.
Kiedy do specjalisty?
Wizyta u seksuologa jest niezbędna, gdy nie jesteśmy w stanie sami poradzić sobie z problemem i w naszym odczuciu onanizm dziecka wykracza poza normy, tzn. staje się długotrwały, kompulsywny, dziecko nadużywa go, gdy np. nie radzi sobie z emocjami. Również wtedy, kiedy pociecha nie potrafi zapanować nad potrzebą onanizmu i dotykania się w miejscach publicznych. Seksuolog oceni sytuację i pomoże rozwiązać problem.
Masturbacja dziecięca w większości przypadków jest normalną, naturalną fazą i nie wymaga zdecydowanych reakcji. Zawsze jednak warto obserwować swoje dziecko, by nie przegapić momentu, gdy potrzebna będzie interwencja specjalisty.
Related Posts
Uzależnienia. Kiedy temat wymaga pomocy?
Uzależnienia są jedną z największych bolączek XXI wieku. Zachowaniem...
Home office w czasach pandemii. Jak efektywnie pracować i nie zwariować?
Kiedy w grudniu pojawiły się pierwsze doniesienia z Chin o wystąpieniu...